Wgląd w różne opcje leczenia w celu zmniejszenia ryzyka udaru u pacjentów z migotaniem przedsionków.
Leki przeciwzakrzepowe
Najbardziej popularną metodą leczenia stosowaną w celu zmniejszenia ryzyka wystąpienia udaru spowodowanego migotaniem przedsionków jest podanie leków przeciwzakrzepowych takich jak warfaryna (Coumadin®) oraz nowych doustnych leków przeciwzakrzepowych (NOAC).
Warfaryna i leki NOAC skutecznie zmniejszają ryzyko udaru sercowo-zatorowego, mogą nie być jednak dobrze tolerowane przez niektórych pacjentów, a ponadto wiążą się z ryzykiem wystąpienia powikłań krwotocznych.
Ograniczenia doustnych leków przeciwzakrzepowych obejmują:
- Ryzyko krwawienia
- Wysoki odsetek pacjentów wymagających przerwania leczenia (50% pacjentów przyjmujących leki z grupy antagonistów witaminy K oraz 30% pacjentów przyjmujących leki NOAC po upływie 2 lat)1
- Interakcje z niektórymi produktami spożywczymi i lekami (warfaryna)
- Częste badania krwi i modyfikacje dawki (warfaryna)
BIBLIOGRAFIA
1. Martinez et al. Thromb Haemost 2015;114: W druku.
UWAGA: Prawo dopuszcza sprzedaż tych wyrobów wyłącznie przez lekarza lub na jego zalecenie. Wskazania, przeciwwskazania, ostrzeżenia i instrukcję użytkowania można znaleźć w informacji o produkcie dostarczanej z każdym wyrobem.
Podane informacje dotyczą wyłącznie państw, w których produkt został zarejestrowany. Zawarte tu informacje dotyczą wyłącznie dystrybucji poza USA, Japonią i Francją.